Η μελισσοκομική μας ταυτότητα

Υπό κανονικές συνθήκες η ανάρτηση που βλέπετε στις οθόνες σας θα έπρεπε να είναι η πρώτη. Για λόγους συναισθηματικούς (βλ. πρώτες αναρτήσεις) όμως καθυστέρησε για λίγο.Το τελευταίο διάστημα με απασχολούσε πολύ συχνά το γεγονός πως το blog δεν είχε κάτι που να το ξεχωρίζει -σαφώς και όχι από τα άλλα blog, υπάρχουν πολύ ανώτερα από το Minoan Bee. Οπως υπάρχει το μελισσοκομικό βιβλιάριο όπου υφίσταται ένας μοναδικός αριθμός που προσδιορίζει σε ποια περιοχή και σε ποιον ανοίκουν οι κυψέλες, σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να φτιάξω μια ταυτότητα για το Minoan Bee.

Στο νησί των Ταύρων πως θα μπορούσε να λείπει το χαρακτηριστικό κέρας που με την πρώτη ματιά σου υπενθυμίζει από τα μαθητικά χρόνια και την ελληνική μυθολογία πως τούτο το αφαιρετικό  σχήμα παραπέμπει στους Μινωίτες και το Μινώταυρο;

Χρησιμοποίησα λοιπόν αυτό το σχήμα αυτούσιο εικ.1, χωρίς να το "πειράξω" τοποθετώντας το στη βάση του λογότυπου από ευκολία, δεν το κρύβω, αλλά και γιατί μέλισσα και ταύρος είχαν εξέχουσες θέσεις στο Βασίλειο του Μίνωα.

Το δεύτερο επίπεδο απεικονίζει έναν κρίνο εικ.2. Ο κρίνος εμφανίζεται σε πολλές τοιχογραφίες στο παλάτι του Μίνωα αλλά και σε πολλά ανάκτορα σε όλη τη Μινωική Κρήτη. Ετσι όπως ζωγραφίστηκε με στυλιζάρισμα (αφαιρετικός τρόπος απόδοσης ενός αντικειμένου, προσώπου, ζώου κ.α. στη ζωγραφική και τη γραφιστική) από τα επιδέξια χέρια των καλλιτεχνών της τότε εποχής προσπάθησα κι εγώ να αποδώσω στο λογότυπο του Minoan Bee.
 Εμπνεύστηκα από την κυρίαρχη χλωρίδα στις τοιχογραφίες του Μινωικού Παλατιού στο ανάκτορο της Κνωσού και πιο συγκεκριμένα από δύο τοιχογραφίες. Στην πρώτη απεικονίζεται σε κάποιο κήπο ένα εξωτικό πουλί το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε διάφορα λουλούδια. Στη δεύτερη απεικονίζονται διάφορα φυτικά κοσμήματα και κρίνα. Αυτή η τοιχογραφία στολίζει μια έπαυλη στην Αμνισό, στο αρχαίο λιμάνι της Κνωσού.

Στο τρίτο επίπεδο εικ.3 πίσω από το άνοιγμα των φύλλων του κρίνου προσαρμόστηκε μια μικρή κορώνα να μας θυμίζει τη βασίλισσα. Η γυναίκα, η μάνα στη Μινωική Κρήτη ήταν σύμβολο ιερό και αποδίδονταν τιμές προς αυτήν με κάθε τρόπο. Η μάνα, η ζωδότρια, το πρόσωπο που χαρίζει απλόχερα τη ζωή αγόγγιστα, με χαρά τη λάτρευαν και το έδειχναν με τιμές, με δώρα και ύμνους.
Τα χρώματα παραπέμπουν στα χρώματα της αγαπημένης μας μέλισσας που ακόμα και σήμερα μεγαλουργεί στην γέννεση μέσω της επικονίασης.