Μικρός Θησαυρός Νο1 επεισόδιο 2ο

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι βιβλιοδέτες. Με έναν παλιό φίλο στο στρατό είχαμε την παρακάτω κουβέντα:

-Ρε φίλε εσείς είστε γιατροί του είπα πονηρά και ιντριγκαδόρικα.

-Σιγά, απάντησε. Χαλάρωσε Γιωργάκι ανταποδίδοντας μου με το ύφος του την ιντριγκαδόρικη διάθεση που πλανιόταν στον αέρα σαν γύρη λουλουδιού από το μαγικό Κήπο της Κίρκης.

-Σου λέω πως είστε γιατροί, γιατρεύετε τα βιβλία. Τους κάνετε εγχειρήσεις και τα επαναφέρετε στη ζωή αποκρίθηκα με ύφος που δεν σήκωνε καμιά αντίρρηση, καμία αμφιβολία. Χαμογέλασε σκεφτόμενος ίσως τα χειρουργικά του εργαλεία και κοίταξε προς τον ουρανό. Αυτή του η κίνηση μου
επιβεβαίωσε τη σχεδόν θεϊκή υπόσταση που προσέδιδε στις λεπτές, χειρουργικές ενέργειες επισκευάζοντας βιβλία.

-Μπορεί να έχεις και δίκιο... Ακούστηκε η ψαλτική φωνή του και με ένα μικρό χαμόγελο πήγε προς την πόρτα του φυλακίου για να ανάλάβει υπηρεσία.

Δυστυχώς ο Λεωνίδας δεν είναι πια εν ζωή όμως τα λόγια του συνεχίζουν να αντηχούν στα αυτιά μου σαν ευλογημένες λέξεις...

Οταν κρατάς στα χέρια σου ένα βιβλίο να σκέφτεσαι πως εκτός από τον συγγραφέα που είναι ο κύριος συντελεστής του πονήματος, υπάρχουν κι άλλοι που συνήργησαν σε αυτό. Ο βιβλιοδέτης και τα πληγωμένα του δάχτυλα, τα καμένα πνεμόνια του τυπογράφου από τα χημικά των χρωμάτων, τα πρόσωπα που ενέπνευσαν τον δημιουργό για να δημιουργήσει την ιστορία του, ο μικρός παραγιός που κουβαλάει τα χαρτιά για τα τύπωματα και ο γέρος βοηθός του τυπογράφου με την υπερβολική μυωπία που πιο πολύ τον εμποδίζει παρά τον βοηθά να βάλει τα μεταλλικά γράμματα, αυτές τις σκόρπιες αράδες που εν τέλει θα σχηματίσουν λέξεις, προτάσεις, κεφάλαια. Για όλους τους παραπάνω να είσαι ευγνώμων γιατι δούλεψαν σκληρά για να κρατάς αυτή τη στιγμή στα χέρια σου τη γνώση που εκείνοι παρόλο που κόπιασαν για να την αποκτήσεις ίσως ποτέ δεν αποκτήσουν οι ίδιοι....

 Κατά αυτό τον τρόπο λοιπόν φίλοι μου θα πρέπει να είμαστε και εμείς ευγνώμονες προς τις μέλισσες. Γιατί θα προσφέρουν την εποικονίαση κι όμως σε λίγες ώρες, μέρες, μήνες δεν θα
βρίσκονται εν ζωή να απολαύσουν το αποτέλεσμα της αναπαραγωγής αυτής, δεν θα γευτούν ίσως το νέκταρ που κόπιασαν να συλλέξουν, δε θα γιορτάσουν με τις αδελφές τους το αγόγγυστο κάλεσμα της άνοιξης παρά θα προσφέρουν τους κόπους τους σε αγνώστους λάτρεις του μελιού...

Ο βιβλιοδέτης που ανέλαβε τη σπονδυλοδεσία της ράχης του βιβλίου Αι Μέλισσαι είναι από τους πιο παλιούς στο Ηράκλειο. Μπαίνοντας στο χώρο εργασίας του αισθάνεσαι την ιερότητα των βιβλίων και τη μυσταγωγική ενέργεια που αποτυπώνεται με ευλαβική μεγαλοπρέπεια επάνω στα γυμνά από δέρμα βιβλία καθώς από την πρωτόπλαστη εμφάνιση μετατρέπονται σε σπάνιας ομορφιάς αριστούργηματα...

Καλή Ανάσταση!