Συνοδοιπόρος [Τρύγος στο(ν) πεύκο]

ο Συνοδοιπόρος

Περίμενα πως και πως τούτη τη μέρα. Την οργάνωνα στο μυαλό μου βδομάδες, την ονειρευόμουν μήνες. Το πεύκο ήταν η σανίδα σωτηρίας. Μέτρια η χρονιά, μέτριο το θυμάρι, μέτριες συγκινήσεις.

Τα παραπάνω γραφόμενα είναι για τους μελισσοκόμους που ξεχειμώνιασαν με τις προσδοκίες ενός καλύτερου μελισσοκομικού έτους αλλά δυστυχώς έμειναν με βαρέλια σχεδόν άδεια από μέλια κι έναν καημό να φουσκώνει τα στήθη τους.

Με το Μιχάλη συναντηθήκαμε νωρίς το πρωί. Πριν ακόμα σχεδόν ο παλμός της πόλης αρχίσει να δονεί τους δρόμους. 

Οι νυχτερινές λυχνίες στα πλάγια του δρόμου ντύθηκαν νεράιδες με το λευκό πέπλο της πρωινής πάχνης. Καφές στο ένα χέρι, στο άλλο το καπνιστήρι, ετοιμοπόλεμο να ξεστομίσει πυκνές τούφες καπνού.

Η ομίχλη μας συντρόφευε για αρκετά χιλιόμετρα.

Ο δρόμος για τη Σύμη αρκετός, ο δρόμος για το Πεύκο μοιάζει με μακρινή γραμμή στο χάρτη. Όμως όταν μοιράζεσαι όλα φαντάζουν πιο μικρά, τουλάχιστον δια του δύο. Και στη μελισσοκομία πρέπει να μοιράζεσαι. Είτε αυτή είναι η ανταλλαγή γνώσης είτε αυτό είναι χαρές, λύπες. Άλλωστε οι μέλισσες μέσα στην κυψέλη αυτό δεν κάνουν η μία με την άλλη; Ανταλλάσουν, μοιράζονται χωρίς την υπόνοια, δίχως την υποψία πως η έταιρη αδελφή θα την εξαπατήσει.

Ωραία ξασπρίσματα.

Έτσι και στην περίπτωση μας η κουβέντα, οι κοινές μας αγωνίες για τη μελισσοκομία του αύριο στην Κρήτη, την Ελληνική μελισσοκομία και το πάθος για τη μέλισσα μας πλάνεψε και δεν νοιώσαμε τη διαδρομή. Εκτός από το κομμάτι με το πούσι* που χάιδευε τα δέντρα καταβροχθίζοντας τα χιλιόμετρα δίνοντας μια εικόνα βγαλμένη από ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Μέλια πήραμε, δεν ξέρω αν είναι πολλά ή λίγα. Δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Είμαι ακόμα νέος στη μελισσοκομία. Όμως αυτό που έδωσα ήταν βοήθεια σε έναν φίλο, σε έναν συνοδοιπόρο, που μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας και ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο για τη μέλισσα. Αυτό που έλαβα ήταν μια δυνατή εμπειρία και γνώσεις απλόχερα δοσμένες.

Αυτός είμαι εγώ.

Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει ύψιστη τιμή σε ένα μελισσοκόμο από έναν άλλο να ανοίγει διάπλατα το μελισσοκομείο του και προπαντός τις κυψέλες του. Και είναι η ύψιστη τιμή γιατί αυτή η πράξη δείχνει την απόλυτη εμπιστοσύνη που μπορεί να σου δείξει κάποιος. Όπως ακριβώς κάνει και η μέλισσα με την υπόλοιπη κοινότητα.

Μιχάλη σε ευχαριστώ  για τη φιλοξενία στο μελισσοκομείο σου. Καλά μέλια φίλε! Καλά μέλια σε όλους μας.

* το πούσι (τουρκ. pus) εκτός από την ομίχλη που είχε γράψει ο Νίκος Καββαδίας στο ομώνυμο ποιήμα του σημαίνει και το στρώμα που σχηματίζεται από τις ξερές πευκοβελόνες.