Μέλι... Έξω από 'δώ*****

Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό όταν πρωτοαντίκρυσα το προϊον που θα δείτε. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Λόγω της επαγγελματικής μου δραστηριότητας ταξιδεύω συχνά διαμένοντας σε διάφορα ξενοδοχεία ανα την Ελλάδα. Από την Κρήτη όπου είναι η μόνιμη μου βάση έως και τη Θεσσαλονίκη.

Στο πιο πρόσφατο μου ταξίδι εκτός Κρήτης διέμεινα σε ένα ξενοδοχείο των Βορείων Προαστείων για έναν κύκλο υποχρεωτικών σεμιναρίων που οργανώνει κάθε τέσσερις μήνες η εταιρεία όπου εργάζομαι. Art Boutique Hotel... Είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια να μετονομάζονται έτσι τα ξενοδοχεία, λαμβάνοντας ενδεχομένως και μια παχουλή επιδότηση μέσω ΕΣΠΑ... κάνοντας μια ψιλοανακαίνιση... Η καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά με το ΕΣΠΑ μετονομάζεται σε Thomas Boutique Hotel...

Κατά τη γνώμη τρία πράγματα δείχνουν αν ένα ξενοδοχείο είναι καλό. 1ον Το ευγενικό προσωπικό (χαμογέλα ρε κοπελιά και μη δείχνεις πως κάνεις αγγαρεία), 2ον η εν γένει καθαριότητα και οι καθαρές τουαλέτες (αν ήθελα να πάω για πιπί μου σε δημόσιες τουαλέτες δεν θα έκανα τόσο δρόμο) και 3ον το πρωινό (καλά ρε μεγάλε έκανες και στο χωριό σου πρωινό με croissant, αυγά και μπέικον;).

Δεν μπορώ να πω, στα δυο πρώτα το προαναφερθέν ξενοδοχείο παίρνει σχεδόν άριστα. Στο πρωινό όμως βάζω κάτω από τη βάση. Για τα δεδομένα ενός 5* ξενοδοχείου δεν επιτρέπεται τόσο φτωχό πρωινό. Και άντε αυτό το ανεχόμαστε... Αυτό όμως που δεν ανέχομαι είναι τα μέλια από έξω δηλαδή τα εισαγόμενα. Αυτό φίλε μου δεν μπορώ να το διανοηθώ με τίποτα. Τα δικά μας μέλια είναι άχρηστα και έχουμε στραφεί στα του εξωτερικού; Αφού όπως έβλεπα δεν υπήρχε άλλη επιλογή συνένεσα στο γαστρονομικό έγκλημα.Αντε, να το δοκιμάσω σκέφτηκα. Σιφιλιασμένος όπως ήμουν προσπάθησα να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γινόταν. Εμ δε δινόταν με τίποτα να κατέβει το μελάκι από το Essex... Ρε φούστη μου χάθηκαν τα ελληνικά μέλια; Όταν μου έφερε η σερβιτόρα τον καφέ μου ρώτησα: 

-Μήπως σας βρίσκεται λίγο μέλι παρακαλώ; 

-Ναι, μου απαντάει η δεσποινίδα, είναι πάνω στον πάγκο δείχνοντας μου τα μέλια και τις μαρμελάδες από το Essex (καλά στραβός είσαι χριστιανέ μου; Αν είχε κέρατα το μέλι θα σε κουτουλούσε!). 

-Ξέρετε, στραβοκατάπια, τα πρόσεξα τα συγκεκριμένα μελάκια αλλά θα ήθελα αν σας βρίσκεται κάποιο με ελληνική ετικέτα παρακαλώ, κάποιο εγχώριο αν είναι δυνατόν, κοιτώντας την στα μάτια περιμένοντας μια θετική ανταπόκριση. Μάλλον η κοπέλα θα με πέρασε για τρελό. Στην καλύτερη περίπτωση ίσως για εκκεντρικό νεόπλουτο...

-Μια στιγμή να κοιτάξω μου απάντησε σαστησμένη ξύνωντας το κεφάλι της και χάθηκε στο βάθος του διαδρόμου.

Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και η νεαρά σερβιτόρα ήρθε γεμάτη χαρά κρατώντας στα χέρια της τρία βαζάκια με μελάκι εγχώριο.

-Βρήκα, βρήκα, την άκουσα σχεδόν να ζητοκραυγάζει σαν τον Κολόμβο που ανακάλυψε την Αμερική τείνοντας τα χέρια της προς το μέρος μου.

-Ωραία, σας ευχαριστώ ανταποκρίθηκα και πήρα ένα βαζάκι. 

Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό βάζοντας τα δυο βαζάκια πλάι πλάι ήταν η εξής: πόσο να κόστιζε άραγε το εισαγώμενο από το Essex και πόσο το ελληνικό; Δεν νομίζω να πάρω μια σαφή απάντηση όποιον και αν ρωτήσω...

Δεν θέλω να επεκταθώ στο μέλι από το Essex, μια χαρά είναι για αυτούς που θέλουν να πειραματίζονται γευστικά και γαστρονομικά. Από τη στιγμή που έχετε τη δυνατότητα να διαβάζετε αυτό το blog μπορείτε να επισκεφτείτε και την ιστοσελίδα του εισαγώμενου μελιού. Δεν είμαι αρνητικά προδιαθετειμένος ή προκατειλλημένος με τα ξένα προϊόντα γιατί δεν θα ήθελα και οι ξένοι να είναι προκατειλλημένοι με τα δικά μου προϊόντα, αλλά, μερικές φορές με πιάνει το παράπονο γιατί όλη αυτή η κατάσταση και η εν γένει φιλοσοφία δείχνει μια τάση που δεν συνάδει με την κουλτούρα μας ως λαός. Εκτός κι αν παραμυθιάζομαι...

*****Η συγκεκριμένη ενότητα θα έχει αρκετές καταχωρίσεις... Καθότι πεντάστερη...
Χθες το blog έκλεισε έναν χρόνο λειτουργίας... Χρόνια Πολλά MinoanBee!!!